Το ένα και μοναδικό Λαογραφικό Μουσείο της Ξάνθης
- 10693 reads
Πρώτη φορά συναντώ στη ζωή μου ένα τόσο ενδιαφέρον Λαογραφικό Μουσείο. Τα Λαογραφικά μουσεία με κάνουν συνήθως να βαριέμαι. Πόσες παραδοσιακές φορεσιές, ξύλινα εργαλεία και παιχνίδια, κεντήματα και οι παλιές κούκλες να δεις πια. Μου φαίνονται πάντα τα ίδια, χωρίς ενδιαφέρον, χωρίς να μου διηγούνται την ιστορία τους.
Η οπτική αυτή άλλαξε ριζικά μετά την επίσκεψή μας στο Λαογραφικό Μουσείο της Ξάνθης. Εδώ δεν μιλάμε για ένα απλό μουσείο, έχουμε μπροστά μας ένα κόσμημα αρχιτεκτονικής, διακόσμησης και τεχνοτροπίας, ένα χώρο που σε ταξιδεύει στην ιστορία της πόλης χωρίς να χρειάζεσαι και πολλές εξηγήσεις. Λίγες μόνο πληροφορίες αρκούν από τον Πασχάλη για να ξεκινήσεις ένα φανταστικό ταξίδι στον χρόνο και τον χώρο.
Πριν περάσεις τις βαριές ξύλινες πόρτες το κτήριο από έξω φαντάζει μοναδικό και είναι. Από τους πλουσιότερους καπνεμπόρους ο κ. Κουγιουμτζόγλου το έχτισε διπλό. Δύο πανομοιότυπα σπίτια σε ένα, μαζί και ξεχωριστά για να τα δώσει κληρονομιά στα παιδιά του, τα οποία και διέμειναν μέσα για πολλά χρόνια.
Χαζεύω τα πατώματα, τους τοίχους, τους περίτεχνους γάτζους και καθώς προχωράω στα διαφορετικά δωμάτια, 13 στο σύνολο, η ένδοξη ιστορία που στιγμάτισε την πόλη αποκαλύπτεται βήμα βήμα. Ο κάτω όροφος είναι το living room. Εκεί ο καπνέμπορος συνομιλεί για μπίζνες, καπνίζοντας ένα πούρο. Η συμφωνία με τους άλλους κυρίους πρέπει να είναι σημαντική. Λίγο παραδίπλα η οικοδέσποινα του σπιτιού χαζεύει αδιάφορα τον γιό της καθώς εκείνος μαθαίνει τις μελωδίες στο πιάνο καθοδηγούμενος από την δασκάλα του. Ντο, μι, σολ δίεση. Τα σεμεδάκια όλα σε τάξη και οι τσαγιέρες αχνίζουν με το ευωδιαστό τσάι από το Λονδίνο.
Κάτω ακούω του υπηρέτες να ετοιμάζουν το φαγητό, τα τσουκάλια να χτυπούν και η μυρωδιά ενός γλυκού μου τρύπησε την μύτη. Η σκάλα οδηγεί στο υπόγειο και ξάφνου βλέπω στα δεξιά μου την μαγείρισα να ανακατεύει στην κατσαρόλα και μια κοπελίτσα να ανοίγει φύλλο για την πίτα της ημέρας. Οι άντρες συνομιλούν στο διπλανό δωμάτιο και κάτι λένε για τα εφόδια της επόμενης μέρας και για τον μανάβη που τους έκλεψε για ακόμα μια φορά στο ζύγη.
Λίγο αργότερα οι καλεσμένοι του ισογείου αποχωρούν από την δεξιά πόρτα και ο καπνέμπορος με την γυναίκα του και το παιδί ανεβαίνουν στα ιδιαίτερα δωμάτιά τους. Τι όμορφα που παίζει ο μικρός στο δωμάτιό του, πόσες κούκλες έχει τριγύρω του και πόσα βιβλία και μολυβάκια! Η γυναίκα μπαίνει στο υπνοδωμάτιο και βγάζει το παριζιάνικο φόρεμά της για να φορέσει την δαντελένια νυχτικιά που της έφερε ο άντρας της από την Ευρώπη. Τελευταία λέξη της μόδας και όλες οι φίλες της έχουν σκάσει από το κακό τους. Ο Καπνέμπορος μπαίνει στο γραφείο του πάνω ορόφου και ξεφυλίζει τα γράμματα που του ήρθαν μόλις σήμερα από τη Ρωσία. Ζητούν να τους αποστείλουν άλλο ένα τόνο από τον μυρωδάτο καπνό της Ξάνθης.
Στη κεντρική σάλα εγώ παρακαλουθώ με κομμένη την ανάσα τις κινήσεις τους και βλέπω με την άκρη του ματιού μου τις οροφογραφίες με τα περίτεχνα σχέδια αναγενησιακού τύπου. Μετά από λίγο η γυναίκα κατεβαίνει με γρήγορα βήματα προς τα κάτω, ανοίγει την πόρτα της αυλής και χάνεται στο γυναικείο χαμάμ. Οι ατμοί θολώνουν το βλέμμα μου, κατεβαίνω τις σκάλες αργά αργά για να μην τρίξουν και φθάνω στην υποδοχή όπου εξιστορώ στον Πασχάλη, τον υπεύθυνο του Λαογραφικού τι βίωσα μόλις.
“Πολλές ιστορίες γεμίζουν το διπλό αυτό σπίτι”, μου λέει χαμογελώντας. Εσύ είδες μια από αυτές!
leave a comment