Phileas Fogg brasserie στην Αθήνα.

Καλοκαίρι. Έβαλα την μουσική μου και για μια στιγμή αναρωτήθηκα ποιο μέρος στην Αθήνα με κάνει χαρούμενη .Ποιο μέρος αυτής την γκρίζας πόλης με είχε κάνει ν φεύγω πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη κάθε φορά που το επισκεπτόμουν.

Και τότε το μυαλό μου πήγε εκεί, στην αγαπημένη μου ΜΑΓΙΚΗ γωνιά. Στον τοίχο με τα γοητευτικά παραμυθένια πορτραίτα . Στο τραπέζι που η υδρόγειος που το στολίζει με κάνει να σκέφτομαι που θα είναι ο επόμενος προορισμός μου. Εκεί που ενας καναπές σου προφέρει την ηρεμία που απεγνωσμένα ζητάς όταν όλα σε αγχώνουν.

O Phileas Fogg μου είναι αυτό το μέρος. Μια vintage έκπληξη στην γειτονιά μου. Με ethnic στοιχεία, το καφέ αυτό θυμίζει πιο πολύ συλλογή απο πίνακες και σουβενίρ απο διάφορους εξωτικούς προορισμούς, παρά cafe-bar .Έχουν περάσει χρόνια και ακόμα όταν μπαίνω μέσα αναρωτιέμαι εάν βρίσκομαι στην Ελλάδα η κάπου με ταξιδεύει ο κύριος Βερν.

Η μουσική του όπως και ο χώρος του, μοναδική, ταξιδιάρικη, ξεχωριστή. Ακούσματα που ταιριάζουν σε κάθε σου σκέψη και σε κάθε σου «γουλιά» . Αχ οι γουλιές.. Πολύχρωμα πανέμορφα και γευστικά κοκτέιλ, σκέτα έργα τέχνης. Πως μετα να μην φύγεις χαρούμενη, ζώντας κάθε φορά κάτι διαφορετικό στον ιδιο cafe.

Τέλος ας αναφερθώ σε κάτι που πιστεύω πολύ σ αυτά όμως δεν τα συνάντησα πουθενά αλλού. Στην επικοινωνία και στους ανθρώπους του. Δεν συναντάς συχνά έναν χώρο που ολοι είναι μια παρέα. Θα σε χαιρετήσουν θα σου μιλήσουν θα αστειευτούν και θα χορέψουν μαζί σου.. Ναι ναι θα χορέψουν, διότι οτιδήποτε συναντήσεις όταν περάσεις την σιδερένια πόρτα του Phileas Fogg είναι απλα μια έκπληξη.