Ο δρόμος των κάστρων στη Μεθώνη της Πελοποννήσου.

Το μοναδικό κάστρο που έχω επισκεφθεί και δεν βρίσκεται σε ύψωμα αλλά βρέχεται από τα νερά της θάλασσας είναι το κάστρο της Μεθώνης. Στην πραγματικότητα οι τρεις πλευρές του βρέχονται από τη θάλασσα ενώ συνδέεται με την ακτή μέσω μιας πέτρινης γέφυρας με 14 τόξα.

Την πύλη του κάστρου στολίζει το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου για να μαρτυρεί στους αιώνες ότι το κάστρο φτιάχτηκε από του Ενετούς στις αρχές του 13ου αιώνα. Από την πύλη της θάλασσας ξεκινά ένας πλακόστρωτος δρόμος που οδηγεί στο οχυρωμένο νησάκι Μπούρζι. Η περιπλάνηση στο κάστρο μπορεί να διαρκέσει ώρες καθώς είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου.

Η ομορφότερη στιγμή για να το απολαύσει κανείς είναι κατά τη διάρκεια του δειλινού, όταν ο ήλιος χάνεται στο Ιόνιο και τα φώτα του κάστρου ανάβουν, φωτίζοντας τα ογκώδη τείχη. Βέβαια μπορείς να το απολαύσεις και κολυμπώντας στην διπλανή παραλία, προνόμιο μοναδικό ίσως για τον ελληνικό χώρο.

Φεύγοντας από την Μεθώνη και αφήνοντας πίσω το επιβλητικό κάστρο της αλλά και τα δυο καταπράσινα νησάκια των Μεσσηνιακών Οινουσών, την Σαπιέντζα και τη Σχίζα ο δρόμος σε οδηγεί στο δεύτερο μεγάλο κάστρο του ακρωτηρίου Ακρίτας, το κάστρο της Κορώνης. Απαραίτητη στάση στα μισά περίπου της διαδρομής για να απολαύσει κανείς ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Μεσσηνίας, την Φοινικούντα. Πρόκειται για ένα ψαροχώρι με πανέμορφη παραλία, που σημειώνει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια.

Και καθώς ο δρόμος φθάνει προς το τέλος του θα καλωσορίσει τον επισκέπτη αρχικά το νησάκι της Κορώνης, το Βενετικό και στη συνέχεια η κωμόπολη με το κάστρο που την στεφανώνει. Κι αυτό χτισμένο από τους Ενετούς το 13ο  αιώνα είναι από τα λίγα που σώζονται ακόμα και σήμερα στο εσωτερικό του σπίτια και εκκλησίες. Κατηφορίζοντας από το κάστρο και αφού περιπλανηθεί κανείς στα στενά δρομάκια της Κορώνης επιβάλλεται να απολαύσει το ουζάκι ή τον καφέ του στα πολλά μαγαζιά που πλαισιώνουν το λιμανάκι της.