Το Καφέ-Μπαρ "Παλιάλογο" στη Θεσσαλονίκη

Στη συμβολή των οδών Ε.Εμπράρ & Ο.Διαμαντή, στα Άνω Λαδάδικα, υπάρχει ένα παραδοσιακό καφενείο, πολύ πολύ ξεχωριστό. Το λένε «Παλιάλογο».

Δεν ξέρω να πω λεπτομέρειες, ξέρω όμως πως σερβίρουν φίνο τσίπουρο και πεντανόστιμους μεζέδες! Και πως οι ιδιοκτήτες είναι άνθρωποι με μεράκι, με μάτια καθαρά, με αγάπη για τη μουσική και πάνω από όλα γλεντζέδες! 

Για αυτό και τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα υπάρχει ζωντανή μουσική στο μαγαζί.

Εγώ βρέθηκα σε ένα γλέντι, τον Ιούνιο και συγκινήθηκα γιατί μου θύμισε τα δικά μας γλέντια, τα σπιτικά, τότε που ο κόσμος μαζευόταν, τραγούδαγε και χόρευε... Αυτό λοιπόν ξανά-έζησα στο «Παλιάλογο» και ενθουσιάστηκα τόσο πολύ με τη ζεστασιά των ανθρώπων, τον αυθορμητισμό, την τρελή θετική ενέργεια που έχει ο χώρος, που ξαναπήγα και ξαναπήγα και πάντα περνάω το ίδιο καλά.

Τις Κυριακές «Μπαλνταφαν-ίζουμε»! Κυριακή κοντή γιορτή δηλαδή, με δημοτικά τραγούδια.

Πηγαίνω με φίλους, βρίσκω φίλους, πίνω από το εξαιρετικό τσίπουρο, φλυαρώ, ακούω, σωπαίνω, ακούω, τραγουδώ, πίνω, χορεύω, γελάω....

Ο θρύλος λέει πως κάπου εκεί γύρω παραμονεύει ένας γείτονας, ο οποίος απαγορεύει τη μουσική μετά τις 23.00. Και μια καλοκαιρινή βραδιά που και ο ίδιος καθόταν σε ένα τραπεζάκι στον δρόμο, η ορχήστρα έπαιζε και η ώρα είχε περάσει προ πολλού τις 23.00, ο γείτονας είπε με βαριά, στεντόρεια φωνή «καλά, δεν είπαμε στις 23.00 σταματάει η μουσική?»