Το Δάσος της Δαδιάς και τα πουλιά του Έβρου.

Κάθε φορά που άκουγα για τον Εβρο, το μυαλό μου πήγαινε στο Δάσος της Δαδιάς, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω ίσως γιατί αυτός ήταν ο πρώτος μου σχετικός συνειρμός.

Ήμουν τυχερή, γιατι αν και Δεκέμβρη που επισκεφθήκαμε την περιοχή, ο καιρός ήταν εξαιρετικός, με έναν λαμπρό ήλιο να κάνει το τοπίο ομορφότερο και πιο φωτεινό. Στο φορέα διαχείρισης μας υποδέχτηκαν με ιδιαίτερη προθυμία και ευγένεια και μας πληροφόρησαν για τις εναλλακτικές που είχαμε, για να περιηγηθούμε στο δάσος.

Αποφασίσαμε να ρίξουμε μια ματιά στην έκθεση με τις φωτογραφίες και το ενημερωτικό υλικό, να δούμε το σχετικό βίντεο για τους επισκέπτες και μετά να πάμε με το λεωφορειάκι του φορέα ως το παρατηρητήριο πουλιών και να επιστρέψουμε με τα πόδια. Στο παρατηρητήριο μας έδωσαν από ένα ζευγάρι καινούρια κυάλια και πήραμε θέση.

Ηταν πρωτόγνωρη και μοναδική εμπειρία να χαζεύεις γύπες, όρνια, κοράκια, θαλασσαετούς και τσίφτες, για τα ονόματα και την περιγραφή των οποίων μας πληροφόρησε ο οδηγός μας,  να ξεκοκκαλίζουν ο,τι απέμεινε απο ένα μουλάρι στην επονομαζόμενη ταϊστρα, ή απλα να λιάζονται στα δέντρα νωχελικά, καθώς φαίνεται οτι η προαναφερθείσα λιακάδα, δεν ενέπνευσε ή χαροποίησε μόνο εμάς, αλλά και αυτά.

Γυρίσαμε με τα πόδια για να απολαύσουμε λίγο το δάσος, σε ένα μονοπάτι του οποίου η σήμανση ήταν πολύ καλη και μετά απο 50 περίπου λεπτά χαλαρού περπατήματος, φτάσαμε στο κτίριο του φορέα, λιγο πριν κλείσει για την ημέρα.

Ηταν μια εύκολη και ξεκούραστη διαδρομή, αρκετά όμορφη,  την οποία και συνιστούμε στον επισκέπτη. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, πάνω από τα κεφάλια μας πετούσαν διάφορα πουλιά, αλλά η εικόνα που έχει εντυπωθεί έντονα στο μυαλό είναι αυτή ενός γύπα σε πτήση, με το μήκος του ανοίγματος των φτερών του να φτάνει τα τρία μέτρα!

Tip: αν σκοπεύετε μετά την επίσκεψή σας στο δάσος της Δαδιάς να συνεχίσετε για το Σουφλί, πάτε από τον παλιό επαρχιακό δρόμο, ο οποίος είναι ιδιαίτερα όμορφος, με πλούσια βλάστηση και ωραία χρώματα!