Η Νίσυρος είναι πολύ ξεχωριστή το Πάσχα.

Η καλύτερη εποχή για να πας στη Νίσυρο εκτός απο το 15αύγουστο είναι το Πάσχα.

Το Πάσχα για μένα στη Νίσυορ είναι κατάνυξη, αναβίωση εθίμων, παράδοση και διάσωσή της. Σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Ελλάδας στη Νίσυρο και οι δυο εβδομάδες του Πάσχα, δηλαδή και η μεγαλοβδομάδα αλλά και η λαμπρή είναι πλούσια σε έθιμα και παραδόσεις.

Όλα ξεκινούν το Σαββάτο του Λαζάρου απο τα παιδιά του δημοτικού με βάγια, στολισμένα με λουλούδια και τη λεγόμενη καλαντήρα που είναι ένα ξύλινο κατασκεύασμα το οποίο παρομοιάζεται με τον τάφο του Λαζάρου. Είναι στολισμένο με βάγια και λουλούδια. Τραγουδώντας τα κάλαντα του Λαζάρου σε όλο το χωριό τα παιδιά μαζεύουν χρήματα, ενώ παλιά μάζευαν τρόφιμα και στο τέλος κάνουν ένα δείπνο μαζί με το δάσκαλο του χωριού.

Την επομένη είναι η Κυριακή των Βαίων, όπου όλοι πάμε στην εκκλησία να πάρουμε τα βάγια σε σχήμα σταυρού και να τα στολίσουμε στο σπίτι μας. Να πιάσουμε τα παλιά και ή να τα πετάξουμε στη θάλασσα ή να τα κάψουμε. Το βράδυ είναι ο νυμφίος και όλοι πάμε στην εκκλησία για να τον υποδεχτούμε μέσα σε ένα κλίμα κατάνυξης και ευλάβειας.

Την Μεγάλη Τετάρτη, όλοι πάμε για να μεροθούμε.

Την Μεγάλη Πέμπτη είναι ίσως μια απο τις πιο θλιβερές και κατανυκτικές μέρες του χρόνου. Είναι το "Σήμερον Κρεμάται" και μέσα στην εκκλησία είναι σαν να αναβιώνουμε ξανά και ξανά τη στιγμή της σταύρωσης, γυναίκες, άντρες και παιδιά με δάκρυα στα μάτια, σκυφτοί μπροστά στον εσταυρωμένο ζητούν άφεση αμαρτιών. Μετά τις 12 το βράδυ θα ξεκινήσει το στόλισμα του επιτάφιου και όλες οι γυναίκες μαζεμένες, θα στολίσουν τον επιτάφιο όσο πιο λαμπρά γίνεται για να υποδεχθεί το σώμα του Ιησού. Μέσα στην εκκλησία, εκεί που βρίσκεται ο Χριστός σταυρωμένος και η Παναγία, θα ψάλουν μοιρολόγια και εγκώμια οι γυναίκες έως τα ξημερώματα.

Την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί είναι η αποκαθήλωση και το βράδυ ο επιτάφιος, ο οποίος γυρνάει σε όλο το χωριό και σε κάθε εκκλησία που θα βρεθεί στο δρόμο του ο παπάς σταματάει για να κάνει μια δέηση. Στο Άγιο Σάββα, στην παραλία του χωριού, ξεκινούν τα βεγγαλικά ου κάνουν την νύχτα να δείχνει σαν μέρα, προμηνύωντας την ανάσταση του κυρίου.

Μεγάλο Σαββάτο πρωί, όλοι πάμε στην εκκλησία για να κοινωνίσουμε. Κατα τις 11 θα πάμε στη πλατεία του χωριού, τη λεγόμενη "ηλικιωμένη", θα χωριστούμε σε ομάδες και θα παίξουμε πόλεμο με τις φωτοβολίδες. Όταν πάει 11:45 πμ τρέχουμε όλοι πίσω απο την εκκλησία του χωριού, περιμένοντας να χτυπήσει η καμπάνα στις 12, που σημαίνει την πρώτη ανάσταση. Τότε ρίχνουμε φωτοβολίδες και αυτοσχέδιους παραδοσιακούς δυναμίτες. Το βράδυ όλοι θα βάλουν τα καλά τους και θα πάνε εκκλησία, άλλοι μέσα και άλλοι απο πίσω για να ρίξουν τις πόμπες τους. 

Την επόμενη μέρα (Κυριακή του Πάσχα) το πρωί, θα γυρίσει η εικόνα της ανάστασης σε όλο το χωριό και μετά θα ακολουθήσει ο εσπερινός της αγάπης. Στις 12μμ θα γίνει η τρίτη και τελευταία ανάσταση. Το μεσημέρι, ο καθένας μας πάει στο σπίτι του και στην οικογένεια του για να φάει τον παραδοσιακό καππαμά, δηλαδή κατσικάκι γεμιστό στο φούρνο.

Την Λαμπρή εβδομάδα υπάρχει ένα έθιμο στο νησί. Εικόνες απο κάθε χωριό γυρνούν ένα ένα τα σπίτια των άλλων χωριών για να τα ευλογήσουν. Τη Δευτέρα του Πάρχα, έρχεται στο Μαντράκι η εικόνα των Αγίων Αποστόλων και της Παναγίας της Κυράς απο του Πάλους.

Την Τρίτη όλοι πάμε πάνω στο μοναστήρι της Ευαγγελίστριας που γιορτάζει και έχει πανηγύρι με παραδοσιακό φαγητό. Εκείνη τη μέρα παίζουμε ένα παραδοσιακό παιχνίδι που λέγεται "Μάκχος".

Η Λαμπρή Παρασκευή είναι η καλύτερη μέρα του Πάσχα, γιατί γυρνάμε με τη δικιά μας εικόνα, την Παναγία τη Σπηλιανή. Ξεκινάμε απο τις 7 το πρωί μια συνοδεία απο μηχανάκια και αμάξια και πάμε στον Εμπορείο όπου γίνεται η λειτουργία και μετά ο παπάς γυρνάει όλα τα σπίτια του χωριού για να τα ευλογήσει. Φεύγοντας απο εκεί θα πάμε στα Νίκια, γυρνάμε τα σπίτια και καθόμαστε για φαγητό. Μετά θα πάρουμε το δρόμο για να επιστρέψουμε πίσω στο δικό μας χωριό, μια πομπή τεράστια, σφυρίγματα, κόρνες, ένας χαμός. Όταν φτάσει η εικόνα στο χωριό μας, ξεκινάει ένα τρελό πανηγύρι. Όλες οι καμπάνες του χωριού χτυπούν, όλοι βγαίνουν έξω να κεράσουν τους ανθρώπους που συνοδεύουν την εικόνα, εμείς παίζουμε πόλεμο πάλι με τις φωτοβολίδες και πίνουμε.

Γύρω στο απογευματάκι, περίπου 8μμ, μαζευόμαστε όλοι στον Άγιο Σάββα στο μόλο του λιμανιού για να πετάξει ο καθένας τους δυναμίτες του. Η κόντρα είναι στο ποιανού θα ακουστεί περισσότερο. Όταν τελειώσουμε πια με όλα τα σπίτια, η Παναγία γυρνάει πίσω στο θρονί της, αλλά λίγο πριν έχουμε την λεγόμενη ευχή. Ο Παπάς πιάνει το μικρόφωνο και στα μεγάφωνα ακούγεται η ευχή για 5 λεπτά και η νύχτα γίνεται μέρα μέσα σε ένα πανικό.

Αφού τελειώσει και η ευχή, φαγητό σερβίρεται σε όλους όσους συνόδεψαν την Παναγία, στην τραπεζαρία της Παναγίας. Συγκεκριμένα τρώμε μακαρόνια με κιμά.

Τέλος την Κυριακή του Θωμά, γυρνάμε την Παναγία στο τελευταίο χωριό του νησιού, στους λεγόμενους Πάλους, όπου κάθε χρόνο, αφού τελειώσει η περιφορά, το Μανδράκι με τους Πάλους, παίζουν πόλεμο με τις φωτοβολίδες, δημιουργώντας ένα φοβερό θέαμα.

Αυτό είναι το Πάσχα στη Νίσυρο, αλλά άλλο να το διαβάζεις και άλλο να το ζεις. Για αυτό σας περιμένω εκεί.