• Ελληνικά
  • English
  • Русский

Ο γύρος της Αρβανιτιάς στο Ναύπλιο

Maria Ristani
Неповторимые туристические маршруты
5
Your rating: None

Στο Ναύπλιο αφήνεις το αυτοκίνητο στο λιμάνι και περπατάς την πόλη ξανά και ξανά. Την παλιά συνοικία, πεζοδρομημένη όλη, υπέροχη για περπάτημα, δεν την χορταίνεις. Αλλά και λίγο πιο έξω, αριστερά από το λιμάνι, ξεκινά μια όμορφη διαδρομή, γνωστή στους ντόπιους ως «ο γύρος της Αρβανιτιάς».

Είναι ίσως η καλύτερη επιλογή την ώρα που σουρουπώνει και τα χρώματα αλλάζουν – το τοπίο θα σε αποζημιώσει για το ένα χιλιόμετρο περίπου που θα διανύσεις (και που στο τέλος θα εύχεσαι να μπορούσες να παρατείνεις…!). Όσο απομακρύνεσαι από την αφετηρία - το λιμάνι - ο πλακόστρωτος δρόμος στενεύει και σύντομα βρίσκεσαι να περπατάς ανάμεσα σε βράχο και θάλασσα.

Οι ρυθμοί χαλαρώνουν, ξεχνάς το θόρυβο της πόλης, περπατάς και στα πόδια σου ανοίγεται ο Αργολικός κόλπος. Στο δρόμο συναντάς το όμορφο εκκλησάκι της Παναγίτσας – αυτό που οι Βενετοί ονόμασαν η Παναγία της σπηλιάς (Santa Maria della Grotta) αφού είναι κυριολεκτικά χτισμένο μέσα στα βράχια της Ακροναυπλίας.

Συνεχίζεις και η διαδρομή σε ρουφάει κυριολεκτικά σε ένα τοπίο από πέτρα, φύση και νερό, με μοναδικούς ήχους τους γλάρους και τα κύματα. Κάθεσαι στα αυτοσχέδια παγκάκια για να ξεκουραστείς – η πόλη χάνεται πίσω σου, μόνο η θέα από το Παλαμήδι σου θυμίζει που βρίσκεσαι.

Η διαδρομή καταλήγει στη μικρή πλατεία της Αρβανιτιάς – από τη μια πλευρά συναντάς το νοσταλγικό ξενοδοχείο Ξενία και από την άλλη ανοίγεται η παραλία της Αρβανιτιάς, αγαπημένη από τους ντόπιους αφού είναι κυριολεκτικά μια ανάσα από την πόλη. Eυκαιρία για μπανάκι – τι καλύτερο μετά από περπάτημα;

Featured photo by Peony71

SHARE IT: 

About the Author

Maria Ristani

Γεννήθηκα σε μια πόλη κλεισμένη από βουνά. Με πολλή ομίχλη και στάσιμα νερά λίμνης. Από αυτή ίσως να κουβαλάω ένα συνεχές αίσθημα ασφυξίας και μόνιμες τάσεις φυγής. Ασφυκτιώ με τη ρουτίνα, αντιδρώ στα ήσυχα απογεύματα στο σπίτι, μελαγχολώ που το μπαλκόνι μου βλέπει μόνο άλλα μπαλκόνια.Τα ταξίδια είναι το οξυγόνο μου. Φουσκώνω τη βαλίτσα μέχρι πάνω με καταπιεσμένη ενέργεια. Μπαίνω σε τρένα και αεροπλάνα, ρουφάω εικόνες και κίνηση. Ανασαίνω.

leave a comment

Facebook

Instagram

X

LOG IN