Το μοναδικό Λωβοκομειο της Χίου, ένα κτήριο κόσμημα.
- 10498 reads
Είναι κρίμα ένα κτήριο που είχε ζωή και έδωσε ζωή σε πολλούς ασθενείς να είναι εγκαταλελειμμένο, με βανδαλισμούς και κλοπές. Όταν η μοναδικότητα του και η διαφορετικότητα του έχει αποδειχθεί στη πάροδο των χρόνων. Ένα μνημείο ίσως από τα αρχαιότερα όλων με πολλές μαρτυρίες, ιστορίες και στιγμές ανθρώπων που πέρασαν, έμειναν και έζησαν ως το τέλος της ζωής τους εκεί. Σε ένα χώρο ιδανικό για πολλούς, με μια αρχιτεκτονική θαυμαστή για τα χρονιά εκείνα.
Βρίσκεται βορειοδυτικά της πόλης της Χίου στην Κοιλάδα του Σίφη σε 548 στρέμματα ενώ οι εγκαταστάσεις καταλαμβάνουν έκταση 1820 τ. μ.
Η χρονολογία ίδρυσης του 1378, από τους Γενουάτες που παρέμειναν στο νησί από το 1346 μέχρι το 1566 στην προσπάθεια τους να απομονώσουν τους ασθενείς από τους υγιείς ακολουθώντας το πρόσταγμα της τότε εποχής. Το ίδρυμα συνέχισε να λειτουργεί και κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Το 1822, όταν η Χίος πυρπολήθηκε, οι κάτοικοί της σφαγιάστηκαν και την ίδια τύχη είχαν και οι τρόφιμοι του λεπροκομείου. Οι συνθήκες πλέον είναι άθλιες και το τελικό χτύπημα έρχεται το 1881 με τον σεισμό οπού καταστρέφεται ολοσχερώς.
Οι πρώτες προσπάθειες για την ανοικοδόμηση του ξεκίνησαν τον 20ο αιώνα και στην έκκληση που απευθύνθηκε προς τις μεγάλες Χιώτικες οικογένειες που ζούσαν στο εξωτερικό η ανταπόκριση ήταν μεγάλη.
Η ανακαίνιση ολοκληρώθηκε το 1909, τα κτήρια ήταν υπερσύγχρονα με αντισεισμικά με αλεξικέραυνο, με δίκτυα παροχής νερού, κουζίνες, λουτρά αποχετευτικό σύστημα.
Δημιουργήθηκε με όλες τις προδιαγραφές για να φιλοξενήσει και να περιθάλψει με αξιοπρέπεια και τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για τους ασθενείς λαμβάνοντας υπόψη ότι σε παρόμοια ιδρύματα δεν υπήρχαν τέτοιες παροχές. Συγκεκριμένα τα στρώματα είχαν φτιαχτεί στο Λονδίνο από κοκοφοίνικα για να αναπνέει το δέρμα, στο μπάνιο είχαν συνεχή ροή ζεστού νερού ενώ από μαρτυρίες γνωρίζουμε ότι εφαρμόστηκαν και πρωτοποριακές θεραπείες για την καταπολέμηση της αρρώστιας.
Η λειτουργία του σταμάτησε το 1959 όταν ανακαλύφθηκε το φάρμακο εκείνο που θεράπευε την ασθένεια, η Δαψόνη και οι εναπομείναντες μεταφέρθηκαν στο Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων Δυτικής Αθήνας, στο «Αγία Βαρβάρα».
Η αρχιτεκτονική του κτηρίου
Το υπάρχον συγκρότημα έχει γραμμική ανάπτυξη κατά μήκος του ποταμού που βρίσκεται μέσα σε ένα έντονο και πολυποίκιλο φυσικό περιβάλλον με πεύκα οπωροφόρα δέντρα και άλλες καλλιέργειες.
Αποτελείται από 16 αυτόνομες μονάδες από τις οποίες οι 12 είναι των δύο δωματίων και οι υπόλοιπες 4 του ενός. Η σύνδεση δύο ανεξάρτητων μονάδων γίνεται με μία μικρότερη μονάδα η οποία περιλαμβάνει τους χώρους εξυπηρέτησης (κουζίνα - τουαλέτα). Σε διαφορετικά σημεία του συγκροτήματος υπάρχουν δύο λουτρά και στο κέντρο περίπου υπάρχει ένα εστιατόριο και μία εκκλησία. Μεταξύ των κτισμάτων υπάρχουν επίσης ο στάβλος το πλυντήριο τα περιστύλια στέρνες, κρήνη καθώς και δύο εκκλησίες.
Η σημερινή του κατάσταση αν και συναντάμε ένα εγκαταλελειμμένο συγκρότημα παρόλα αυτά όταν βρεθείς εκεί νιώθεις το δέος την ανατριχίλα που αρμόζει να νιώσεις σε ένα τέτοιο μέρος περιτριγυρισμένος από δέντρα και μια υπέροχη κοιλάδα. Σίγουρα πολλοί από εμάς γνωρίζουμε την Σπιναλόγκα σαν ένα μέρος απομόνωσης των λεπρών όμως και το Λωβοκομείο της Χίου δεν έχει τίποτα να ζηλέψει..
Αν είστε μάλιστα τυχεροί και σας φέρει ο δρόμος σας στο νησί τους καλοκαιρινούς μήνες ίσως να μπορέσετε να παρακολουθήσετε διαφορές εκδηλώσεις που διοργανώνονται από τους κατοίκους του Κοφινά στην μνήμη των λεπρών για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι!!!!
Special Gredits to the photographer FB.Ilias Vorrias
leave a comment