Το μυστικό της Πηνελόπης Δέλτα στην Αθήνα.

Η πλατεία των πολλαπλών αφηγήσεων. Πολλοί λίγοι την ξέρουν, ελάχιστοι την έχουν επισκεφτεί, χιλιάδες κάνουν τον γύρω της καθημερινά, και  κάθε φορά που προσπαθώ να εξηγήσω σε κάποιον πως να φτάσει εκεί μου απαντά “άσε θα το δω στο GPS” ή με τρελαίνει στα τηλέφωνα χαμένος στα γύρω στενά!!!!!.

Το ενδιαφέρον με αυτή την πλατεία- πάρκο είναι η ησυχία και η άπλα της. Σε κανένα σημείο της δεν έχεις την επιθετική αίσθηση των διερχόμενων οχημάτων καθώς όλα τα δρομάκια που την περιβάλλουν είναι στενά με πολύ μειωμένη κυκλοφορία και φασαρία.  Καθόλου μαγαζιά και βιτρίνες, τεράστια δέντρα και φρεσκοκουρεμένα γρασίδια, γήπεδο τένις (με αισθητική 70) και περιφραγμένη παιδική χαρά (πέρυσι έβαλαν φωτιά στο σπιτάκι του φύλακα), περιπτεράς zhen που τα έχει όλα (απο νεσκαφέ μέχρι οδοντικό νήμα) καθαρά παγκάκια και φρόνιμα σκυλάκια (περπατάς χωρίς αναπάντεχα υποπόδια δωράκια) είναι το τέλειο σκηνικό για μια ήσυχη βόλτα και χαλαρό διάβασμα εφημερίδας (ηλικιωμένοι να σχολιάζουν  παθιασμένα την πολιτική επικαιρότητα).  Η ευρύτερη περιοχή είναι ένας αρκετά καλοσχηματισμένος λοφίσκος που κοιτάζει τα τουρκοβούνια με αποτέλεσμα να νοιώθεις σχεδόν πάντα ενα ελαφρύ αεράκι το καλοκαίρι και τον χειμώνα να μπουκώνεις με την καπνούρα απο τα τζάκια των  γειτόνων.

Η  γαστρονομική ψυχαγωγία περιορίζεται στα ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ που παραδόξως διαχωρίζονται σε 3 επίπεδα ενοιολόγησης

Α) Τζατζικοκίνηση: Ο παναθηναικός σε σουβλάκι, πολύ βιασύνη, πάντα λερώνομαι με τα ζουμιά, περίεργες φάτσες και προς θεού μην πεις κουβέντα όταν παίζει ο ΠΑΟ θα φας................

Β) Χοντρό αλάτι: Μονδέρνα σουβλακερί , νέα παιδιά , μαριναρισμένες γεύσεις, καλό σέρβις,  λογικές τιμές , πλαστικές τέντες,

Γ) Η καντίνα.  Εδώ τα πράγματα είναι ποιό σύνθετα. Ξεχνάς αμέσως πως είσαι στην Αθήνα καθώς τα δέντρα και οι πλαστικές τραπεζοκαρέκλες σε κάνουν link σε επαρχιακή πόλη. Παραγγέλνεις μετά απο διαπραγματεύσεις και άμα θες καμιά μπύρα σηκώνεις μπουκάλι και βρωντοφωνάζεις “κατάστημα”!!!!!!. Η απάντηση είναι πάντα  “Ναι σε είδα” .

Κάθε φορά που βγαίνω απο το εργαστήριο πάντα κοιτάζω φευγαλέα τι γίνεται στην πλατεία. Τίποτα δεν συμβαίνει αλλά πάντα έχω την αίσθηση πως κάτι παίζεται.

Η πλατεία “ Πηνελόπης Δέλτα” είναι απο τα καλά κρυμμένα μυστικά της πόλης.