Ταβέρνα Οικονόμου: Η Ανώνυμη Επώνυμη στην Αθήνα.

Χωρίς ταμπέλα απ' έξω.

Αλλά με όνομα.

Και το όνομα αυτού: Οικονόμου.

Γωνιακό, ψηλοτάβανο, με μεγάλες πόρτες, καρέκλες με ψαθί, φάτσα κάρτα η βιτρίνα με τα μαγειρευτά και όχι μόνο: πατάτες φούρνου τεράστιες, μαλακές και μελωμένες σαν κάστανα, φασολάκια, γίγαντες, μπάμιες, αρνάκι φούρνου παστωμένο με σκόρδο, πίτες, μελιτζάνες, κοτόπουλο με μακαρόνια, κολοκυθάκια, σαλάτα εποχής, φέτα βαρελίσια με ρίγανη και λάδι.

Άμα θες, ψήνει και καμιά μπριζόλα και κανά μπιφτέκι.

Και ο Οικονόμου εκεί. Αεικίνητος, χαμογελαστός, άμεσος, γρήγορος, να εξυπηρετήσει τους πάντες. Τους συχνούς πελάτες με το μικρό τους όνομα αλλά και πρώτη φορά να πας, η αμεσότητα και η ευγένεια είναι εκεί.

Δεν είναι τόσο το ανεπιτήδευτο αυτής της ταβέρνας. Δεν είναι τόσο το στάνταρντ αλλά πάντα νόστιμο φαγητό του. Δεν είναι ο ίδιος ο Οικονόμου και η ευγένειά του.

Είναι που αυτή την ταβέρνα την ξέρω από παιδί καθώς με έσουρναν οι γονείς μου με τους φίλους τους.

Και που μου είναι τόσο οικεία σα να τρώω σπίτι μου.

Απέναντι από τον Ζέφυρο, τον κινηματογράφο, στα Άνω Πετράλωνα.

Όταν ακόμα, αυτοί οι δύο, Ζέφυρος και Οικονόμου, ήταν μόνοι τους στην οδό Τρώων να διασκεδάζουν τους κάτοικους των πέριξ.