Καλοκαιρινό σκηνικό στην πλατεία Νέας Μελανδίας
- 10767 reads
Απόγευμα και ο ήλιος είναι ακόμα ψηλά.
Στο μικρό cafe οι ομπρέλλες, τα τραπέζια και οι καρέκλες είναι τακτοποιημένα. Στην ψησταριά ετοιμάζουν το γύρο και ο ψιλικατζής ερμητικά κλεισμένος με το air condition χαζεύει τηλεόραση. Ο φούρναρης βγαίνει έξω αναποδογυρίζει τα καφάσια και στήνει καθίσματα για το πηγαδάκι. Οι γάτες βολεύονται στον ίσκιο, κάτω από ένα κουκουλωμένο αυτοκίνητο. Ησυχία.
Ο ήλιος κάνει τον κύκλο του και η πλατεία γεμίζει με παιδιά. Κάνουν κούνια, ποδήλατο, παίζουν μπάλα, σχοινάκι, κρυφτό, σκαρφαλώνουν στις μουριές, φωνάζουν, τρέχουν, ιδρώνουν, διψάνε, θέλουν νερό και παγωτό. Οι ηλικιωμένοι στα παγκάκια κουβεντιάζουν ήρεμα και φοβούνται τις μπάλες. Οι γονείς των παιδιών, οι μάνες κυρίως, κάθονται στο cafe. Από εκεί επιτηρούν, ανησυχούν, τρομάζουν, βάζουν τις φωνές και πού και πού σηκώνονται για να επέμβουν στις παιδικές υποθέσεις. Ύστερα επιστρέφουν και συνεχίζουν το κουβεντολόι. Οι άντρες στο καφενείο. Τάβλι, μπάλα, χαρτί, πολιτικά. Πετάγονται στο ΠΡΟΠΟ να ρίξουν στοίχημα και στο ψιλικατζίδικο για τσιγάρα.
Πάνω και γύρω απ'την πλατεία, θεωρεία τα μπαλκόνια. Στενάχωρα τα περισσότερα, γεμάτα με λουλούδια, κλουβιά, καρέκλες πλαστικές, ντουλάπες φτηνές, σκούπες, λεκάνες, παπούτσια, ποδήλατα και το καρότσι της λαικής. Γυναίκες με νυχτικά, γιαγιάδες με φλοράλ ρόμπες, μεσήλικες με φανέλες και καημούς. Κάποιος βλέπει ειδήσεις, άλλος ακούει Παντελίδη, ένα μωρό κλαίει. Η φοιτήτρια απέναντι σκύβει και κολάζει τη γειτονιά.
Αργά το βράδυ τα παιδιά ηρεμούν. Πολλοί φεύγουν, κάποιοι τώρα θα πάνε για φαγητό. Μπύρες, σουβλάκια, τηλεόραση έξω στον πεζόδρομο και η κουβέντα τραβάει. Οι ηλικιωμένοι πάνε σπίτι σιγά σιγά. Ο φούρνος κλείνει, ο ψιλικατζής θα μείνει λίγο ακόμα.
Νύχτα. Το τραίνο σταμάτησε από ώρα, η ψησταριά μαζεύει τα τραπέζια, λίγοι πίνουν ποτό στο cafe. Πολλά παντζούρια κλείσανε, θόρυβος από τα κλιματιστικά, δυο τρία μηχανάκια πλησιάζουν. Είναι τα αλάνια της γειτονιάς. Καλά παιδιά, πιτσιρικάδες ήσυχοι που δεν ενοχλούν κανέναν. Θα αράξουν τώρα να τα πουν, πάνω στα παγκάκια, σε σκαλοπάτια πολυκατοικιών και στις σέλες των παπιών τους. Η κίνηση έσπασε, τα σκυλιά κοιμήθηκαν. Τελευταίο τσιγάρο στο μπαλκόνι.
....
Ζω κοντά τριάντα χρόνια σ'αυτή την γειτονιά. Όταν ήρθα, μικρό παιδί, από το μπαλκόνι μου φαινόντουσαν οι προβολείς του Καραισκάκη. Στο μεταξύ, τα παλιά σπίτια κατεδαφίστηκαν και χτίστηκαν πολυκατοικίες, μαγαζιά άνοιξαν και έκλεισαν, σπίτια αλλάξαν χέρια, το χώμα της πλατείας στρώθηκε με πλάκες, η πλατεία η ίδια επεκτάθηκε και είναι πιά πεζόδρομος, οι προβολείς δεν φαίνονται πια.
Ο ρυθμός όμως είναι πάντα ο ίδιος.
Πλατεία Νέας Μελανδίας, Άνω Πετράλωνα.
Αύριο πάλι.
leave a comment