Χίος: Μεσαίωνας στο χωριό Μεστά.

Μεσαίωνας: κάστρα, ιππότες, πειρατές… Και τι δεν θα έδινα να μπω στη μηχανή του χρόνου και να τα ζήσω για λίγο...

Βρήκα όμως πιο εύκολο τρόπο! Παίρνω το καράβι από τον Πειραιά με προορισμό τη Χίο.

Φθάνω στο νησί και αμέσως κατευθύνομαι προς το νότο, στα Μαστιχοχώρια.

Τελικός προορισμός τα Μεστά. Και ναι επιτέλους είμαι στο Μεσαίωνα.

Καστροχώρι, οχυρωμένο γύρω  γύρω  από τους ίδιους τους τοίχους των σπιτιών που δεν έχουν παράθυρα προς τα έξω.

Μπαίνω μέσα… Δαίδαλος! Στενά δρομάκια, σκεπασμένα. Μικρές πόρτες σπιτιών. Δεν ξέρω προς τα πού να πάω.

Σίγουρα χρειάζομαι το μίτο της Αριάδνης σαν το Θησέα κι εγώ. Ακολουθώ το ένστικτό μου...

Δεν με γέλασε για άλλη μια φορά! Βρίσκομαι στην πλατεία, «λιβάδι» την λένε οι  ντόπιοι.

Μπαίνω  να ανάψω κερί στη εκκλησιά των Ταξιαρχών και μετά κάθομαι  για καφεδάκι σε ένα από τα παραδοσιακά καφενεδάκια που υπάρχουν εδώ.

Ψάχνω τριγύρω να δω που έχουν αφήσει τα άλογα τους όλοι αυτοί οι ιππότες που είναι γύρω μου!

Συνεχίζω την περιπλάνηση μου και πέρα από την πλατεία.

Παρατηρώ τα προσεγμένα κουρτινάκια στα παράθυρα των σπιτιών και τα τσαμπιά τις ντομάτες που κρέμονται πάνω από το κεφάλι μου...

Και ξαφνικά από το δρομάκι εμφανίζεται ένας μικρός πρίγκιπας πάνω στο όχημά του… κόκκινο ποδηλατάκι με βοηθητικές ρόδες.

Με προσπερνά βιαστικός. Θα συναντήσει τους φίλους του στην πλατεία, μάλλον.  Κι εγώ συνεχίζω το ταξίδι μεταξύ Μεσαίωνα και 21ου αιώνα.