Η Θεσσαλονίκη και το μπαλκόνι της

Την αγαπώ ολόκληρη αυτήν την πόλη! όπου και αν περπατήσω και σταθώ βλέπω πάντα κάτι διαφορετικό.

Όπου και αν σηκώσω το κεφάλι μου σίγουρα κάτι θα μου χει ξεφύγει απ'την προηγούμενη φορά και θα με εντυπωσιάσει.
Και θα μου πεις που μένεις τελικά και όλα φαντάζουν όμορφα;

Μένω εκεί που ο Θερμαϊκός πάντα θα μυρίζει και τα σκουπίδια θα ναι στους δρόμους. Το κυκλοφοριακό θα είναι πάντα μπάχαλο και οι άνθρωποι πάντα θα παλεύουν για το καλύτερο.

Μα σαν βγεις έξω θα δεις χρώματα, αρώματα αντιθέσεις, ήχους , εικόνες.

Όλα εδώ και όλα τόσο διαφορετικά. Αυτή η μικρη κουκίδα στο χάρτη που όσο μικρη φαίνεται άλλο τοσο μπορεί να μεγαλουργήσει.

Η πολυπρόσωπη Θεσσαλονίκη, οι διαφορετικοί άνθρωποι και οι ιδέες τους, τα πολλά της χρώματα και οι διαθέσεις της.

Δεν υπάρχει περίπτωση να θες να αδειάσεις το μυαλό σου και να μην το καταφέρεις.

Εμένα λοιπόν σαν έρθω σε τέτοια κατάσταση θα με βρεις να την κοιτώ από ψηλά. Κάπου εκεί στην Άνω Πόλη. Στα Κάστρα.

Από εκείνο το ''μπαλκόνι'' μπορείς να μετρήσεις τα άστρα ένα ένα και να νιώσεις πως αν απλώσεις το χέρι σου πιάνεις την θάλασσα.

Αυτή η παλιά πόλη κλεισμένη στα τείχη της πάντα θα με εντυπωσιάζει. Είναι σαν να βρίσκομαι αλλού.

Μοιάζει με λαβύρινθο και μπορείς ακόμα και σήμερα να αφήσεις για λίγο το τσιμέντο του κέντρου και να συναντήσεις παραδοσιακά μπακάλικα και χαμηλά πετρόχτιστα σπίτια.

Είσαι ή δεν είσαι ρομαντικός πάρε τον έρωτα και πήγαινε γιατί όπως και να το κάνουμε ''όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει η γη με ζωγραφιά..''.