Υπαίθριο μουσείο υδροκίνησης- ενδιαφέρον και εντυπωσιακό!

Ύστερα από ελάχιστα λεπτά οδήγησης από το κέντρο του χωριού της Δημητσάνας φτάσαμε στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης. Μη γνωρίζοντας ακριβώς τι να περιμένουμε και τι θα δούμε, εκπλαγήκαμε όταν είδαμε έναν καταπράσινο χώρο γεμάτο τρεχούμενα νερά στον οποίο αναπαριστώνται οι βασικοί τρόποι αξιοποίησης του νερού από τους απλούς κατοίκους και τους επαγγελματίες της παραδοσιακής κοινωνίας.

Έχοντας την τεχνογνωσία που μεταδιδόταν μέσα στο χρόνο από γενιά σε γενιά, οι κάτοικοι των προβιομηχανικών κοινωνιών κατασκεύαζαν μηχανισμούς και εγκαταστάσεις, και εκμεταλλευόμενοι τα ορμητικά νερά της περιοχής, παρήγαγαν αλεύρι, επεξεργάζονταν δέρματα και έφτιαχναν μπαρούτι.

Εγώ σαν επισκέπτρια έριξα σπόρους καλαμποκιού στη σκαφίδα όπως μου συνέστησαν, ώστε να παρακολουθήσω τον καρπό να αλέθεται από τις μυλόπετρες και να καταλήγει στην αλευροδόχη. Εξίσου ενδιαφέρον βρήκα το βυρσοδεψείο που στεγάζει το μουσείο, στο οποίο μπορέσαμε και παρακολουθήσαμε τα διάφορα στάδια επεξεργασίας των δερμάτων και τις γούρνες όπου γίνεται η δέψη. Επίσης στο μουσείο μπορεί κανείς να επισκεφτεί και την κατοικία του βυρσοδέψη καθώς και του μυλωνά. Αυτό που βρήκα πιο εντυπωσιακό και ενδιαφέρον από όλα ήταν πως το νερό αξιοποιούνταν για την επεξεργασία του ακάθαρτου νίτρου και την παραγωγή μπαρουτιού.

Η Δημητσάνα πρωτοστατούσε στην προμήθεια μπαρουτιού κατά τη διάρκεια του Αγώνα, όπως αναφέρεται να λέει ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης σε κείμενα της εποχής. Πρόκειται για έναν πολύ ξεχωριστό χώρο, από όπου αποκομίσαμε βασικές και σημαντικές γνώσεις για τον τόπο μας και απολαύσαμε τη μεγαλειώδη φύση.

Θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα στους λάτρεις της μηχανικής και όχι μόνο να επισκεφτούν το μουσείο και να βάλουν για λίγο τον εαυτό τους στη θέση ενός μυλωνά, μιας νοικοκυράς, ενός βυρσοδέψη κι ενός ήρωα της επανάστασης και να δείτε πώς το νερό θα σας βοηθούσε στην καθημερινότητά σας.