Το λιμάνι της Αλοπρόνοιας στη Σίκινο.

Η Σίκινος μας καλωσόρισε από την πρώτη στιγμή. Λίγα λεπτά μετά την άφιξη μας ένα τσούρμο από παιδιά εμφανίστηκε στο λιμάνι.Κάθε που σφύραγε το πλοίο βουτούσαν (σε απάντηση) και πέντε-έξι πιτσιρίκια προσκαλώντας μας και εμάς .Εγκάρδια αλλά και κινηματογραφικά επιβεβαίωσε αυτό που ακούσαμε από τον διπλανό κύριο  «ένα λιμάνι σαν μια αγκαλιά».

Το λιμάνι της Αλοπρόνοιας έχει ότι ζητήσει η ψυχή σου, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα μικρό νησάκι.Αμμουδερή παραλία από τη μία μεριά και μια μικρή βραχώδη από την άλλη, ιδανική για βουτιές. Αν προχωρήσεις  λίγα βήματα θα ανακαλύψεις όμορφες και σκιερές «πολυθρόνες» φτιαγμένες από τις ρίζες των δέντρων που ενώθηκαν όπως μεγάλωναν. Αυτό έγινε αμέσως και το αγαπημένο μου σημείο.

Στην ίδια παραλία θα βρεις δυο εστιατόρια , σούπερ μάρκετ και καφετέρια. Ότι χρειάζεσαι δηλαδή ,χωρίς τουριστικές υπερβολές και με αληθινά χαμόγελα .Δοκιμάστε φαβοκεφτέδες και τοπικό κρασί , α ναι και γεμιστό αρνί που μάθαμε πως είναι το παραδοσιακό γαμήλιο φαγητό.

Το νησί θεωρείται κρυφός προορισμός για γαλήνιες περιπατητικές διαδρομές αλλά εμείς βρεθήκαμε σε μια διαφορετική πραγματικότητα παραμονές Δεκαπενταύγουστου.Τα Σικίνεια , το καλοκαιρινό φεστιβάλ , ξεκίνησε ως συναυλία ,έγινε γλέντι, το γλέντι τρικούβερτο και εμείς ούτε λίγο ούτε πολύ βρεθήκαμε να κοιμόμαστε στην παραλία.

Αυτό που ξέχασα να σας πω είναι πως Αλοπρόνοια σημαίνει θάλασσα και φροντίδα.  Και προνόησε και για εμάς τους λαθραίους επιβάτες που μας πήρε ο ύπνος στην παραλία της. Εννιά παρά και λίγο πριν χάσουμε το πλοίο μας ξύπνησε μια παρέα απο πάπιες (!)  που πιθανότατα τις είχαμε κλέψει το στέκι..

Έτσι αποχαιρετήσαμε την Σίκινο και το φιλόξενο λιμάνι της , την βαφτίσαμε με σιγουριά την έκπληξη του φετινού καλοκαιριού και τον δίχως άλλο προορισμό του επόμενου.