Μονή Παναγίας της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό

Μονή Παναγίας της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό, σήμα κατατεθέν του νησιού, μνημείο ύμνος στην ανθρώπινη πίστη και θέληση. Βοήθησαν και μερικά πλάνα του Luc Besson στο Απέραντο Γαλάζιο, για να μείνουν έκθαμβοι οι σινεφίλ και να γνωρίσουν ενα από τα πιο άγρια και ενεργειακά φορτισμένα μέρη της Ελλάδας.

Σ' ένα κακοτράχαλο τοπίο απίστευτης ομορφιάς και αγριάδας, οι άνθρωποι νίκησαν τις αδυναμίες τους και κατάφεραν αυτό που σήμερα φαντάζει σαν ένα μικρό θαύμα. Χτισμένο πάνω σε απότομους βράχους κρέμεται στο κενό πιασμένο λες από ένα αόρατο χέρι. Η μονή χτίστηκε το 1088, με αφορμή για την ίδρυσή της την εύρεση μιας εικόνας της Παναγίας, που έφτασε από το Χόζοβο της Παλαιστίνης, κοντά στους Άγιους τόπους. Οι διωγμοί των χριστιανών τον 9ο αιώνα έφεραν ως εκ θαύματος την εικόνα στην Αμοργό, θέση που όπως λέγεται επέλεξε η ίδια η Παναγία.

Τα παραπάνω είναι λίγο πολύ γνωστά. Η δική μου, όμως, ιστορία δεν είναι κι έχει ως εξής: την πρώτη μέρα στην Αμοργό, πήγαμε στο μοναστήρι. Ανεβήκαμε τα 300 σκαλοπάτια που χωρίζουν τον επισκέπτη από το πάρκινγκ, περιηγηθήκαμε μέσα, αγναντέψαμε το...απέραντο γαλάζιο από το μπαλκόνι, φάγαμε λουκουμάκι, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, ήπιαμε την ψημένη ρακή που μας πρόσφεραν και φύγαμε την ώρα που έκλεινε η Μονή, για να διαπιστώσουμε όταν φτάσαμε στη Χώρα και ήταν πια αργά ότι μου λείπουν τα γυαλιά ηλίου.

Καθώς το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει θα το είχαμε στη διάθεσή μας από τις 10 και μετά, βρεθήκαμε λίγο μετά τις 7 το πρωί της επομένης να διασχίζουμε το παλιό καλογερικό μονοπάτι, που ένωνε τη Μονή με τη Χώρα, ώστε να ψάξουμε για τα γυαλιά πριν ανοίξει η Μονή κι αρχίσουν να φτάνουν οι επισκέπτες. Φάγαμε ξανά το λουκουμάκι μας, ήπιαμε τον καφέ που μας πρόσφεραν με φροντίδα και φύγαμε με άδεια χέρια καθώς τα γυαλιά δεν ήταν πουθενά στη Μονή.

Καθώς κατεβαίναμε, ο Βασίλης που πήγε στην άκρη του γκρεμού να βγάλει ένα από τα περίφημα 360 του, όπως συνηθίζει, βρήκε τα γυαλιά ηλίου μου στα βράχια, έχοντας πέσει προφανώς από το μπαλκόνι, από ύψος 40 περίπου μέτρων, διπλωμένα σαν να ήταν σε βιτρίνα μαγαζιού, χωρίς ούτε μια γρατζουνιά, ένα χιλιοστό κυριολεκτικά πριν πέσουν στη θάλασσα...